اینم از عید امسال

ساعت 8:30 از خواب پاشدم عادت کردم حتی روزای تعطیل هم نمیتونم بخوابم دوست داشتم تا ظهر بخوابم ولی نشد. شروع کردم به تمیز کردن خونه گردگیریو جارو کشیدنو شستن ظرفا...

آقا بلافاصله که پاشد شال و کلاه کرد رفت بیرون برا خودش بربری و خامه واینا خرید نشست صحبونش خوردو حتی یه تعارف هم به من نکرد (وقتی یک یا دو بار منت کشی کنه آشتی نکنی دیگه اونم قهر میکنه تا اااااااااا من برم منت کشی کنم) ولی ایندفعه دیگه نمیرم جلو. با اینکه برام خیلی سخته امروز مثلا روز عیده، مثل نه نه مردها کز کردیم گوشه خونه، من پای کامپیوتر اون پای تلوزیون، حوصله ام واقعا سر رفته.

بعداز ظهر مامانم اینا اومدن اینجا،لیموشیرین اورده بودن آخه من به دروغ گفته بودم سیا مریض نمیتونیم بیام خونتون. بابام به سیا گفت مریضی؟ سیا گفت شایعه کردن. آبرومو برد. دوست ندارم مامانم اینا بفهمن قهر هستیم ولی انقدر سرد برخورد کرد که اونام فهمیدن، مامانم هرچی گفت بیان شام بریم خونه ما، آقا قبول نکرد مامانم هم ناراحت گذاشت رفت.

وقتی قهر میکنیم فقط من متضرضر میشم آبروی من میره خانواده من میفهمن من تنها میشم من از خونه مامانم رفتن محروم میشم من گرسنه میمونم اون حسابی به خودش میرسه الان داره برا خودش شام میذاره آشپزخونمو به گند کشیده هر چی هم میگم خرابکاریهاتو جم کن بهم محل نمیذاره آتیش گرفتم نمیدونم باید چیکار کنم.